AFFET BENİ SAĞ KOLUM!!!

   Bir yerlerde okumuştum, öldükten sonra öteki dünyada vücudunun hangi organına zarar verdiysen, o organ sana hesap sorarmış. Eğer böyle birşey varsa herhalde en çok azarı sağ kolumdan işiticem.... Hatta azarla kalıcağını sanmıyorum olayın, beni alıp duvardan duvara  fırlatıp, parça pincik edip üstümde zıplayabilir.
   Yaşadığım her olayda kalbim, beynim, ruhum bunların hepsi bir tarafada, en çok sağ elim hasar gördü. Sinirlendiğimde hem sağ elimi vurdum masaya, temizlik yapma hastalığımda hep sağ elimi daldırdım sıcak sulara, yüzümü yaklaşan birşeyden korumak için hep sağ elimi kullandım, dolabın kapağını değiştirirken sağ elim kaldı kapının altında, erkek arkadaşım sağ elimi incitmişti bana uyguladığı şiddet sırasında... Bu sağ el anılarım uzarda uzar böyle ama en çok en sonuncusuna üzüldüm galiba....

   Bazen doğuştan yeteneksiz bir insan olduğumu düşünüyorum. Dümdüz yolda bile takılacak birşeyler bulup yuvarlanabiliyorum. Hiç unutmuyorum üniversite 1. sınıftayken benimle ilgilenen ve benimde gözümden kaçmayan bir hoca vardı, adamın gözlerinin içine baka baka merdivenlerden aşağı yuvarlanıp kıç üstü oturmuştum yere... O an bir mucize olsunda o yerdeki asfaltı delip içine girim felan diye düşünmüştüm ama çok şükür utanma duygum çok gelişmediği için olayı kısa bir süre içinde makaraya dönüştürebilmiştik.
    Haberlerde 1 hafta sonra yağıcak kar haberi verildiği andan itibaren dua etmeye başlarım. ''Allaaammm ben olayı biliyorum zaten ama noluuurr az hasarla kurtar beni'' diye. Tabiki bu senede benim için nihayi son çok fazla gecikmedi. Mini buz devrini yaşadığımız şu günlerde, millet ağzını açıp tek kelime edemezken, ben aşeriyor gibi yağlı demeden, deri eldivenler parıl parıl parlıyor demeden elime aldığım pideyi ısırmaya çalışırken, bir anda önümdeki beyaz tablo maviye boyandı. Kafama düşen kar tanecikleri nedense artık gözüme, agzıma, burnuma geliyordu. Birşeyler ters gidiyor farkındaydım ama o an önemli olan pide hala elimde miydi? Uzun bir süre sadece havaya baktım, sonra pidemden bir ısırık aldım(neyseki hala elimdeydi).Başımı vurdum sanmış Yeşim, zavallım şoka girmiş gibi bakıyordu suratıma, o kaldırmaya çalışmadı benimde ordan kalkmaya niyetim yoktu zaten. Ben kahkahayı basınca ikimizde kendimize geldik. Sağ elimi sağ kalçamın üstüne koyup(en iyi ikisi anlardı birbirini), sol elimdeki pideyi yiyerek döndüm evime.
   Evimi hastaneye çevirdiler sonra gelenler gidenler, sen kesin düşmüssündür diye arayanlar... Evet çok becerekli olduğum söylenmez belki ama o kolla yaptığım yemekleri yerken kimse bana yeteneksizim gibi bakmıyordu;)
    Not: 12 yıl oldu... Ben ne kadar iyi bir torundum bilmiyorum ama sen hep Süper Dede olarak kalıcaksın aklımda... Huzurlu uyu Dedecim, hep sorardınya belden aşağımı, belden yukarı mı diye, torununun belden aşağısıda, belden yukarısıda iyi, pideside sağlam....